Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Verum audiamus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. At enim hic etiam dolore. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Duo Reges: constructio interrete.
- Scrupulum, inquam, abeunti;
- Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
- Quid vero?
- Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
- Bork
- Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
- Nihilo magis.
- Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
- Qui convenit?
- Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
- Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
- Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
- Si quae forte-possumus.
Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.
- Falli igitur possumus.
- Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.
- Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
- Falli igitur possumus.
- Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
- Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sint modo partes vitae beatae. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tum mihi Piso: Quid ergo? At iam decimum annum in spelunca iacet. Efficiens dici potest. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quid me istud rogas?
Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.