Recte, inquit, intellegis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Duo Reges: constructio interrete. Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Prave, nequiter, turpiter cenabat;: Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Immo videri fortasse.: Eam stabilem appellas.
Quid enim?: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Bork: An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Tu quidem reddes;: His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed ad rem redeamus; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Esse enim, nisi eris, non potes.
Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Itaque contra est, ac dicitis;
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri
putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Et quidem, inquit, vehementer errat;

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ego vero isti, inquam, permitto. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.