Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Duo Reges: constructio interrete. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Tolletur enim appetitus animi, si, ut in lis rebus, inter quas nihil interest, neutram in partem propensiores sumus, item in nobismet ipsis quem ad modum affecti simus nihil nostra arbitrabimur interesse.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Facillimum id quidem est, inquam. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Bork: Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Bork: Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Si longus, levis.: Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Bork: Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.
Bork: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Est enim aliquid in his rebus probabile, et quidem ita, ut
eius ratio reddi possit, ergo ut etiam probabiliter acti
ratio reddi possit.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit,
etiamne post mortem coletur?

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quis Aristidem non mortuum diligit?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.