Etiam beatissimum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Primum quid tu dicis breve?

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se
acupenserem maenae non anteponere.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca
etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert?

Venit ad extremum;: Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Bork: Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Age sane, inquam.: Illud non continuo, ut aeque incontentae.
Bork: Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Bork: Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Bork: Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Memini vero, inquam; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Non est igitur summum malum dolor.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.