Ut pulsi recurrant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Non semper, inquam;: Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Ille incendat?: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Memini vero, inquam;: Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Quid ergo?: Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Bork: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Paria sunt igitur.: Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Prioris generis est docilitas, memoria;
Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Pauca mutat vel plura sane;
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Duo Reges: constructio interrete. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Sed nimis multa. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quis enim redargueret? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Nemo igitur esse beatus potest. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque ductum a
prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit, ut
ad summum perveniret, quod cumulatur ex integritate corporis
et ex mentis ratione perfecta.

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?